Small Panda - My Dear Treasure

 

    ~ Small Panda - My Dear Treasure ~

Rodzaj - One shot 

Długość - 522 wyrazów 

Pairing -  XiuHan

Gatunek - Romance

Rating - G

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Promienie słońca jakby swoją złocistą postawą sprawiały, że jego ciało mieniło się niczym miliony małych diamencików utkwionych w bladej cerze, jak u porcelanowej lalki bez wyrazu, tkwiącej w swojej wiecznie młodej posturze. Kusząc obserwatorów pięknem nieskazitelnym, nieulotnym i wiecznym na zawsze poprzez urok, który rzuciwszy na mnie sprawił, iż poczułem, że jest tym jedynym. A wystarczyło przecież, by nasze oczy się spotkały. Tym jednym zabiegiem sprawił, że zapragnąłem być przy nim, blisko niego. Muskać każdy centymetr ciała lekko rozchylonymi wargami i delikatnie nawilżać je językiem, by sprawić mu przyjemność o jakiej skrycie marzył w swojej podświadomości.

Jednak on mnie nie znał, oraz ja nie znałem jego. Problemem jaki tkwił we mnie, była zdolność do miłości od pierwszego wejrzenia, dlatego żadnej, która zaowocowała w ten sposób nie zwykłem traktować poważnie, do tego czasu.

Do czasu, gdy on podszedł do mnie i nieśmiałym wzrokiem błądził po mojej twarzy tylko dlatego, bo pragnął zapytać w którą stronę powinien się udać, gdyż zabłądził. A ja... Patrząc na niego zdałem sobie sprawę z tego, że tym razem nie odpuszczę. Tym razem nie pozwolę, by szansa na lepsze jutro przeminęła niczym najbardziej interesująca reklama w telewizji, jaka zdarza się raz na milion lat, ponieważ wszystkie, to tylko i wyłącznie naciąganie widzów swoją jakże wykreowaną idealnością.

Spojrzałem w jego piękne brązowe oczy i utonąłem pod ciężarem piękna, jakie za sobą niosły sprawiając, że pragnąłem patrzeć w nie bez końca. Te włosy... Brązowe okalające dosyć pulchną twarz, jednakże idealnie komponujące się z jego perfekcyjną skórą i zdrowymi rumieńcami na policzkach. Stojąc przede mną wywoływał wrażenie, jakby w tym całym koktajlu kolorów malujących się w krajobrazie za nami, on był tym jednym najważniejszym składnikiem, bez którego napój straciłby smak.

Most zdawał się bujać, próbując uciec od tak pięknej istoty, a powodem była niemożliwość wytrzymania presji, jaką wywierała. Jednakże owa postać wyglądała, jakby nie zajmowała nic w przestrzeni nas otaczającej, ponieważ była nią. On był wszystkim co w tej chwili byłem w stanie dostrzec, ponieważ przesłonił moje oczy niczym marzenie goszczące w sercu od dawien dawna, otulone ciepłem piersi, która chroniła je przed złem wszelkim.

Czas płynął tak szybko, jednak w moim mniemaniu od chwili, gdy owiał mnie swoim anielskim głosem minęła sekunda. W rzeczywistości nie potrafiłbym powiedzieć, jak długo podziwiałem jego osobę. Zniknął zanim zdążyłem mrugnąć, a ja... Stojąc i wpatrując się w miejsce, gdzie jeszcze niedawno stał, zatęskniłem za jego widokiem kojącym moje przewrażliwione oczy od nadzwyczaj upalnej pogody panującej dookoła.

Pełen determinacji szukałem jakiegokolwiek potwierdzenia, że owy człowiek był prawdziwy, dlatego przystanąłem przy barierce wypatrując go na niebie sądząc, że jak nie tam, to nigdzie indziej nie mógłbym go znaleźć. Stopą napotkałem breloczek leżący na skraju przepaści, ciemnej otchłani prowadzącej w gąszcz koron drzew barwy zielonej i w ułamku sekundy, w ostatniej chwili pochwyciłem skarb, jaki dany mi było kiedykolwiek dotknąć.

Był nim mały pluszak pandy wyglądający równie idealnie jak on, moja miłości.
Jedyna najprawdziwsza, którą zapragnąłem zatrzymać przy sobie, ale odeszła.
Zostawiła mi jedynie ten breloczek, ten skarb... który przytuliwszy do policzka sprawił,
że moje ciało owiało przyjemne uczucie bliskości.
Bliskości jakiej jeszcze nigdy nie zaznałem,
choć pragnąłem z całych sił.
Będę kochać cię na zawsze, właścicielu małej pandy.